Z merytorycznego punktu widzenia tłumaczenie przysięgłe niczym się nie różni od zwykłego. Za to zupełnie inaczej wygląda kwestia odpowiedzialności. Do wykonywania tłumaczeń przysięgłych potrzebne są stosowne uprawnienia, a sam dokument wymaga opatrzenia pieczęcią.

Czym charakteryzuje się tłumaczenie przysięgłe?

Tłumaczenia przysięgłe wykonuje się zarówno dla osób prywatnych, jak i instytucji państwowych np. prokuratury, urzędów, kancelarii notarialnych. Podlegają im wszelkie dokumenty urzędowe, takie jak akty urodzenia, akty ślubu czy pełnomocnictwa.

Tłumaczenie przysięgłe zawsze przyjmuje formę pisemną. Przekładowi podlegają wszystkie elementy zawarte w dokumencie, więc nie tylko tekst, ale też podpisy, znaki wodne i pieczęcie. Przepisy nakazują, by na gotowym dokumencie pojawiła się adnotacja dotycząca tego, czy tłumaczenie wykonano na podstawie kopii, czy oryginału. Trzeba też wskazać pozycję, pod którą tłumaczenie zostało odnotowane w repertorium.

W przypadku tłumaczeń przysięgłych za stronę rozliczeniową uznaje się 1125 zzs. Jest to jednostka ogólnie przyjęta, zatwierdzona ministerialnie, którą każdy tłumacz musi respektować. Osoba dokonująca przekładu zobowiązana jest opatrzyć przygotowany dokument pieczęcią (zawiera imię i nazwisko tłumacza, język, w jakim przekłada, pozycję na liście tłumaczy), chyba że tłumaczenie ma formę elektroniczną – w takim wypadku poświadcza się go kwalifikowanym podpisem elektronicznym.

Tłumacz bierze pełną odpowiedzialność za przekład i ewentualne błędy, jakie się w nim pojawią. Za niewykonanie lub niedopełnienie swoich obowiązków może zostać ukarany upomnieniem, naganą, karą pieniężną, a w ostateczności może zostać zawieszony w prawach do wykonywania zawodu albo zostać ich całkowicie pozbawiony.

Kto może sporządzić tłumaczenie przysięgłe?

Tłumaczenie przysięgłe może sporządzić wyłącznie tłumacz przysięgły, który uzyskał stosowne uprawnienia. Aby je zdobyć, należy uzyskać pozytywny wynik z egzaminu (złożony z dwóch części: ustnej i pisemnej) przeprowadzanego przed Państwową Komisją Egzaminacyjną. Do wykonywania zawodu konieczna jest także obecność na liście tłumaczy przysięgłych, do której wpis następuje po złożeniu ślubowania w obecności Ministra Sprawiedliwości.

Osoba, która chce nabyć wspomniane uprawnienia, musi spełniać określone warunki. Załóżmy, że absolwent filologii romańskiej zamierza pracować jako tłumacz przysięgły francuskiego w Krakowie. Żeby zacząć starać się o uprawnienia, musi posiadać obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z krajów członkowskich UE bądź EFTA, biegle władać językiem polskim, zachowywać pełną zdolność do czynności prawnych i wykazać niekaralność.